Το ‘Eco Art 2019: PUBLIC NATURE - PRIVATE CULTURE’ είναι ένα πρότζεκτ σύγχρονης τέχνης με περιβαλλοντική χροιά, το οποίο παρουσιάστηκε αρχικά στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης – Πάφος 2017, υπό τον τίτλο Eco Art, στην περιοχή της χερσονήσου του Ακάμα. Φέτος η Πολιτιστική Κίνηση ex-Artis, συνεχίζει το έργο Eco Art σε συνεργασία με το Δήμο Γεροσκήπου, το Τμήμα Αρχαιοτήτων και το Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου, στην τοποθεσία του αρχαιολογικού χώρου "Εφτά Αη-Γιώρκηες".

Ο τίτλος PUBLIC NATURE - PRIVATE CULTURE ορίζει ένα διττό πλαίσιο καλλιτεχνικής αναφοράς. Από τη μια πλευρά, η ΦΥΣΗ: Γεωλογία, χλωρίδα και πανίδα - είναι οι φυσικές συνιστώσες στις οποίες αναφέρονται μερικά από τα έργα τέχνης. Από την άλλη πλευρά, ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: Τα ίχνη του ανθρώπινου πολιτισμού, ότι έχει απομείνει από το παρελθόν, μπορούν να εντοπιστούν οπουδήποτε στο τοπίο. Αυτή η ιστορική πνευματικότητα μπορεί να αποτελέσει πρόκληση για τους σύγχρονους καλλιτέχνες, να αλληλοεπιδράσουν και να δημιουργήσουν.

Η περιοχή "Εφτά Αη-Γιώρκηες" είναι ένα συγκρότημα σπηλαίων και αρχαίων λαξευτών υπόγειων ταφικών θαλάμων σε ένα βραχώδες οροπέδιο νοτιοδυτικά της Γεροσκήπου. Αυτός ο σπάνιος βραχώδης σχηματισμός βοήθησε στο να διατηρηθεί η περιοχή στη φυσική της μορφή. Σήμερα κάποια από τα σπήλαια χρησιμοποιούνται σαν χώροι απόθεσης αφιερωμάτων από θρησκευόμενους.

Η γεωλογία, η πνευματικότητα και ο πολεοδομικός σχεδιασμός στην περιοχή "Εφτά Αη-Γιώρκηες", είναι τρεις χαρακτηριστικές συνιστώσες που μπορούν να δώσουν το έναυσμα για την παρέμβαση των καλλιτεχνών στο Eco Art.

Σε αυτό το πλούσιο φυσικό και πολιτιστικό πλαίσιο, 7 διεθνείς καλλιτέχνες (Tim Bennett, Μαριάννα Κωνσταντή, Μiriam Mc Connon, Μιχάλης Παπαμιχαήλ, Julia Schewalie, Ρήνος Στεφανή, Susan Vargas) έχουν προσκληθεί από τον επιμελητή της έκθεσης, Καθ. Hermann Pitz, να δημιουργήσουν έργα σύγχρονης τέχνης εμπνευσμένα από τη φύση, το παρελθόν και το παρόν, τις τοπικές παραδόσεις και τις μνήμες που συνδέονται με την περιοχή. Παράλληλα, μια ομάδα φοιτητών του Τμήματος Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Νεάπολις Πάφου συμμετέχει με ένα έργο τέχνης.

Τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο, 31 Αυγούστου 2019 και ώρα 18.00. Προηγήθηκε διάσκεψη τύπου στις 12:00, στο Δημαρχείο Γεροσκήπου.

Διάρκεια Έκθεσης: 31 Αυγούστου 2019 – 31 Δεκεμβρίου 2019

Κύριος χορηγός είναι οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.

Επιμελητής: Καθ. Hermann Pitz

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Tim Bennett, Μαριάννα Κωνσταντή, Μiriam Mc Connon, Μιχάλης Παπαμιχαήλ, Julia Schewalie, Ρήνος Στεφανή, Susan Vargas

Συμμετέχουν με ένα ομαδικό έργο, οι φοιτητές του Τμήματος Αρχιτεκτονικής Πανεπιστημίου Νεάπολις: Μαρία Γιαννάκα, Νίκος Σοκορέλης, Θανάσης Καραχάλιος, Μιχάλης Μιχαηλίδης

Οργανωτική επιμέλεια: Ντανιέλλα Πιστέντη Μούγιαννου

Λίγα λόγια για τα έργα:
Tim Bennett, ‘Wish Harder’, 2019
steel, paint, hula-hoops, foundation ca. 700 x 350 x 30 εκ.
Το έργο του Tim Bennett ‘Wish Harder’ αποτελεί ένα σύγχρονο τοτέμ. Το έργο αποτελείται από σύγχρονα υλικά κατασκευής που θα χρησιμοποιούνται μελλοντικά στο έργο «Eco City», εξιδανικεύοντας την ομορφιά των δέντρων που μας περιβάλλουν. Το γλυπτό αποπνέει έναν αέρα αρχαϊκής αξιοπρέπειας και κρατά κρυμμένο το δικό του μυστικό.

Μαριάννα Κωνσταντή, ‘Παίζω με θύμισες’, 2019
πηλός, μέταλλο, πέτρα, κερί, βρυόφυτα
Η επιτόπια εγκατάσταση ‘Παίζω με θύμισες’, αποτελείται από ανάγλυφα τμήματα παιδικών κουκλόσπιτων με παράλληλη οπτική σύγχρονων ερειπίων. Υπάρχει οπτικά σαν μινιατούρα της γενικής προοπτικής της περιοχής «Εφτά Αη-Γιώρκηες» όπως φαίνεται από απόσταση, παραχωρώντας στον θεατή το φόντο για τη δική του ιστορία.
Η εγκατάσταση ‘’Παίζω με θύμισες’ συνδέεται με αναμνήσεις της Κωνσταντή κατά την παιδική ηλικία, μεγαλώνοντας στην Γεροσκήπου, όπως θυμάται να επισκέπτεται και να βιώνει την περιοχή, δημιουργώντας ένα χώρο μεταξύ του πραγματικού, το εύθραυστου και του φανταστικού.

Miriam McConnon, ‘Tama and the Rose’, 2019
Lace pattern, ca. 2000 roses 4.5 x 3 x 2.5 μ.
Η μεγάλης κλίμακας εγκατάσταση του σπηλαίου, της Miriam Mc Connon, αναφέρεται στο χώρο των Εφτά Αη Γιώρκηων ως ένας παραδοσιακός τόπος λατρείας. Εξετάζει τη συλλογική πτυχή της λατρείας, ενώ επισημαίνει το μοναχικό μονοπάτι της προσωπικής θλίψης και απώλειας.

Ομάδα φοιτητών της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νεάπολις Πάφου:
Μαρία Γιαννάκα, Νίκος Σοκορέλης, Θανάσης Καραχάλιος, Μιχάλης Μιχαηλίδης
‘APHRODITE’S PIGEON’, 2019
Steel frames ca. 250 x 140 x 90 εκ.
Μια ομάδα φοιτητών της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νεάπολις Πάφου δημιουργεί την εγκατάσταση «Το Περιστέρι της Αφροδίτης», ως μια σύγχρονη αποτύπωση της Αφροδίτης, με ρητή αναφορά στο μύθο της θέας. Ο μεταλλικός σκελετός συμβολίζει το σώμα της, ενώ μόνο το περιστέρι έχει βιομορφική απεικόνιση.

Μιχάλης Παπαμιχαήλ ‘Ephemeral culture’, 2019
παλέτα, τούβλα από γατοτροφή, βρώσιμη ζελατίνη 100 x 115 x 90 εκ.
Η εγκατάσταση του Μιχάλη Παπαμιχαήλ πραγματεύεται ζητήματα που σχετίζονται με τη μακροπρόθεσμη βιο-πολιτισμική κληρονομιά και την αλλαγή των γεωγραφικών τοπίων. Το εφήμερο έργο παραπέμπει στην πνευματική πλευρά του χώρου και ταυτόχρονα προσφέρεται ως ανάθημα στους σημερινούς κατοίκους των «Εφτά Αη-Γιώρκηων, τις γάτες.

Julia Schewalie, ‘MOSAIC_GRAPHITE’, 2019
graphite mosaic ca. 50 x 40 εκ.
Η Julia Schewalie δημιουργεί μια μινιμαλιστική εικόνα του άγνωστου παρελθόντος. Γνωρίζουμε μόνο εν μέρει τους λόγους για τους οποίους οι σπηλιές διευρύνθηκαν ή για ποιο σκοπό λαξεύτηκαν πάνω στο βράχο ορισμένες εσοχές. Το έργο “Mosaic Graphite” οπτικοποιεί την άγνοια μας και μας φέρνει αντιμέτωπους με τα μυστικά του παρελθόντος.

Ρήνος Στεφανή, ‘Ο Άγιος Γεώργιος και ο Δράκος’, 2019
κορμός δέντρου με πριόνια. 1 x 10 x 1 μ.
Ο ‘Άγιος Γεώργιος και ο Δράκος’ του Ρήνου Στεφανή, ως ένας τεράστιος κορμός δέντρου με πριόνια στο κορμί του, φαίνεται να συμβολίζει την Ανθρωπόκαινο εποχή που χρονολογείται από την έναρξη σημαντικών ανθρώπινων επιπτώσεων στη γεωλογία και τα οικοσυστήματα της γης, συμπεριλαμβανομένης της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής. Το δέντρο του είναι ένα καρατομημένο θύμα του τρόπου με τον οποίο ο άνθρωπος χειρίζεται τη φύση.

Σούζαν Βάργκας, ‘Tablets’, 2019
7 ξύλινα κουτιά, κερί. 80 x 60 x 2,5 εκ.
Η Σούζαν Βάργκας δημιουργεί σύγχρονα αναθηματικά Tablets με κερί με τα οποία το κοινό θα αλληλοεπιδράσει, αφήνοντας γραπτά και μηνύματα. Η παρέμβαση του κοινού έχει ένα χαρακτήρα προσωπικό – ιδιωτικό, ταυτόχρονα όμως είναι και δημόσιος αφού ενώ δεν ξέρουμε ποιος έγραψε το μήνυμα είναι εκεί για να το δουν όλοι.

https://cyprus-mail.com/2019/08/22/art-takes-over-geroskipous-archaeological-site/